خبرگزاری حوزه | باز این چه شورش است که در خلق آدم است // باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز هم چرخه روزگار به چرخش در آمد و بر ما گنهکاران منت نهاد و چشممان به ماه محرم منور شد.
باز هم یک سنه ی دیگر در این دنیا به سر آمد و آغاز سال گشت و به محرم رسیدیم! تا با قرار گرفتن در معرض این نفحه ی عظیم، روح و جان خویش را که یک سال در کوچه پس کوچه های دنیای پست، دور خورده و گم شده بود، جلا دهیم و با نوشیدن از شراب بهشتی روضه های سیدالشهداء، باز هم وامدار حضرتش باشیم.
محرم آمد تا به ما بفهماند ای غرق شدگان، در دریای مواج غفلت ها، هرچقدر هم که خطاکار و روسیاه باشی، همچون حر پذیرفته خواهی شد.
محرم آمد تا به ما بفهماند ای دنیا زدگان، هرچقدر هم که درگیر شبهات و امواج رسانه ای بیگانگان باشی همچون زهیر، کلام نافذ حسین سلام الله تو را به مسیر باز میگرداند.
محرم آمد تا به ما بفهماند، اگر وهب هم باشی و دارای آیینی متفاوت، کافی است در مسیر کشتی نجات حسین قرار بگیری، او خودش به سراغت خواهد آمد.
در تاریخ آمده است که مادرش را اینگونه خطاب کرد سیدالشهداء: به فرزندت بگو حسین راهی سرزمین کربلاست. اگر سر یاری داری و امید به رسیدن به سرمنزل مقصود، خودت را به ما برسان.
و چه زیباست آن لحظه ای که این تازه داماد از صحرای سوزان برای استراحت به منزل خویش بازگشت و به مادر عرضه داشت: بوی مسیح را استشمام میکنم. چه کسی اینجا بوده است.
و چه زیباست اگر حق را همچو او بیابی و بی درنگ پای در مسیر یاریش بنهی.
تاریخ گواه است که او لحظه ای تعلل و تأنی به دل خویش راه نداد و بار و بنه جمع نمود و مجنون وار به دنبال لیلی خویش سر به بیابان گذاشت و سرانجام او را در «کرب و بلا» یافت.
سرزمین آمیختگی عشق و بلا ...
و این سرنوشت عاشقان حسین علیه السلام است. هر کس او را دوست بدارد ، می بایست به بلای عظیم گرفتار شود و شباهت به لیلای اصلی شباهت و سنخیت پیدا کند.
به ویژه اینکه امیرالمومنین در خصوص بلای محبان و شیعیان فرمودند: « مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ، فَلْیَسْتَعِدَّ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً» هر شخصی که ادعای محبت و دوستی با ما اهل بیت را داشته باشد، حتما باید خود را برای بلایا و گرفتاری ها آماده سازند.
آری! حقاً امام خمینی ره به درستی فرمود «محرم و صفر است که اسلام را نگه داشته است».
این محرم و صفر است که حیات را مجددا در کالبد بشریت دمید و او را در مسیر درست قرار داد.
و این اثر مادی و معنوی محرم و صفر تا قیامت نیز ادامه خواهد داشت . چرا که پیامبر ختمی مرتبت فرمود: «ان لقتل الحسین حراره فی قلوب المومنین، لا تبرد ابداً»
اساس عالم بر این استوار است که حرارت شهادت اباعبدالله الحسین جاودانه بماند و در این جاودانگی، بشریت تشنه حق و حقیقت را جاودانه نماید.
حرارتی که نه تنها اثرش کم نمی گردد، بلکه سال به سال، ماه به ماه، روز به روز تازه تر و زنده تر می گردد و مردمان در عزای او همچون مادر فرزند از دست داده برایش می گریند.
و همین گریه است که مادرش را خشنود می سازد. و به تبع دعاگوی ما.
تاریخ برایمان تعریف نموده است زمانی که رسول الله برای دخترشان حضرت صدیقه، جریان قتل و شهادت سیدالشهداء را بازگو نمودند، مادر بزرگوارش با حالت غمین و محزون، از پدرش اینگونه پرسید که اگر در آن زمان، نه من نه پدرش نه برادرش نیستیم تا برای نوحه سرایی کنیم و مرثیه خوانی، فمن یکبی علیه؟!
و اینجا بود که پیامبر خبر از آخرالزمان و مردمانی داد که در رثای سیدالشهداء همچو مادر فرزند مرده گریه می کنند و برای او عزاداری.
راوی نقل می کند در این زمان، چهره ی حضرت صدیقه شادمان گشت از مردمانی که حسینش را بزرگ میدارند و برایشان دعا نمود.
ما نیز امروز اگر بخواهیم به حق و حقیقت خداوند متعال معرفت پیدا کنیم، راهی جز توبه و بازگشت به حضرتش نداریم. راهی جز چنگ زدن به حبل الله المتین سیدالشهداء نداریم. راهی جز رساندن خویش به کشتی نجات او که فرمودند اسرع و اوسع است نداریم.
پس ای نوکران، ای خادمان، ای روضه خوان، ای سخنران!
جد و جهد خویش را به کار گیر و کمر همت بربند تا در دید او قرار گیری و عنایتش حالت را شامل.
علی اکبر یزدیان - طلبه درس خارج حوزه علمیه قم
